gaip arabesk

eserlerin kırılmaması için etrafını camla kaplarlar

içimde kırıklardan oluşan bir kalp müzesi var,

keşke ben de kaplasaydım çevresini

her lafımda bir tebessüm var

hep aynı melodiyle konuşurum

bol bol detone olaraktan

sokaklarda yürürüm

hafif topal hafif aksak

adımlarım yamuktur, adımlarım çoktur

ama zaten yoktum, hala da yokum

düşünürsen gelirim aklına

yollar benim değil mi

ağlarım her sokak başında

umumi bir lambanın altında

ne fark eder ki

insan kırk günde kurtuluyormuş bağımlılıklarından

yirmi seneyi geçti

seni hala arıyorum

her akşam kalanları buzdolabına koyar insanlar

benimse yüzümden okunuyor kursağımda kalanlar

keşke soğukta tutsaydım onları

zorlama kafiyelerde arıyorum hayatın anlamını

ve hala halıları kemiriyorum