Aralık Yirmisekiz

yağmur yağıyor sokağın birinde

nerede bilmiyorum, ama hissediyorum

belki de gönlümün sokaklarından birinde

toprak kokmuyor, kan kokuyor

ve seni özlüyorum her alkışta

ayağa kalkasım geliyor, ama kalkamıyorum

içime kocaman bir şey oturuyor

mümkün değil, kalkamıyorum

seni çok özlüyorum, her geçen gün daha iyi anlıyorum seni

bana söylediğin her cümlenin her sözcüğünü tekrar etmeye çalışıyorum

unutmamak için

ama zaman akışta ve silinip gidiyor birçok şey kıt hafızamdan

gitgide ihtiyarlıyor hücrelerim

seni düşünmek istiyorum

yemek yemeyi değil, su içmeyi değil, sızıp kalmayı değil

seni düşünmeyi istiyorum

beni seni düşünmekten uzaklaştıran her şeyden

uzaklaşmak istiyorum

ama eninde sonunda yaşıyoruz işte

kendi sonumu gerçekleştirmeyi de düşündüm çok

lakin ölürsem seni düşünemem ki

her şeyi senin için yapmak istiyorum

kimsenin bilmesine ihtiyacım yok

senin için nefes almak istiyorum

senin için uyuyup uyanmak istiyorum

ama bir tek benim bildiğim bir şey gerçek olabilir mi, bilemiyorum

senin adına yaşamak istiyorum

senin için yaşamlarca yaşamak istiyorum

asla yıkılmayacak şehirler kurmak istiyorum

üzerinde senin dalgalandığın

surları asla geçilmeyen

kendi kendine yetebilen

baharlar getirmek istiyorum bahçelere

meyvelerinde, kokularında, köklerinde sen olan

çığlıklar atmak istiyorum adına

kimsenin duyamayacağı bir frekansta

ama sen duy istiyorum

yalnızca sen duy