dört tarafı çember çehre

içimden kalkan gemilerden biri

uzak kıyılara demir atmış bekliyor kıyameti

otur yerine diyor sahili baştan aşağı donatan kayalıklar yüzsüzce

bir sigara uzatıyorum denize doğru, sonra da bir çakmak çıkarıyorum cebimden

çöplüğe dönmüş sokaklardan birinin içinde kayboluyorum

çok da acı çekmiyorum sensizliğe alıştığımdan beri

bir namlu uzağımdasın hepi topu

bu kadar tatavaya ne gerek var, hepsi laf-ü güzaf

bipolar rüzgarlar esmeye başlıyor dört tarafı çember çehreme

yaklaştığımızın habercisi mi bu?

içimden kalkan gemilerden biri

açık denizlerde yakıyor cigarasını

otur yerine diyorum kalkmış giden benliğime

uzak kıyılara yelken açmış, gidiyor