çiçekler, hem de en çok papatya

ağaç kabuklarına çizikler atar gibi bağırdığını işittim

bir kuytuda bulunmuşsun, kaybolmuşsun muhtemelen

ağaçlar arasında, ormanın da tam ortasında, söğütlerin tam altında

kaybolduğundan üç gün geçtikten sonra, ölü bulunmuşsun

bahçedeki çiçek solmuş, susuz ve soğukmuş

birinin kurtarması gerekiyor beni bu sokaktan, ilkbaharında çiçekler açan

ama kışlarında ölümcül bir intihar tutkusu yaratan bu sardalyalı sokaktan

tepede bir çatı var, yağmur ve su kurumuş, yalnızlığından dostlarına bahsedememiş

öyle ölmeyeceğim değil mi?

onun gibi olmayacağım değil mi? ben sahiden tekneyle açılıp da bir yerlere,

yalnız gitmeyi hedeflerken, yolda birilerine rastlamayacağım değil mi?

sonumuz aynı olsa da yaşantımız aynı olmaz

hedeflerin hiçbir gün benimkini tutmaz