ilk kayboluşmamız

Yıllar öncesine döndüm bugün,

O gün, işte o gün, ne yaptıysam bugün de bilmeden aynılarını yapmışım,

Şimdi, işte şimdi, gece yarısında fark ediyorum.

Halatından kurtulan o açıktaki tekneye geri döndüm yüzerek,

Sonra da korktum, çok korktum, okyanusun o boşluğundan, o bir yere varamazlığından.

Sokaklarda boyunca yuvarlandım, kaldırım taşlarını öptüm sen sanarak.

Üzülerek, içten, derinden ve kederli, yıllar öncesinde döndüm bugün.

Kendimi kaybettim. Kaybolmuşum. Kayboldum. Nerede olsan gelirim. Bir ömür de gelirim. Ama kayboldum. Çıkışım yok. Bir gün bitmeyecek değil mi? Bu kayboluşun sonu gelmesin. Tekrar gelmek zorunda bırakma beni. Bırakma beni. Seni özledim bile şimdiden. Kayboldum. Bir ömür de gelirim. Çıkışım yok. Bu kayboluşun sonu gelmesin. Bir ömür de gelirim. Tekrar gelmek zorunda bırakma beni. Kaybolmuşum. Kendimi kaybettim. Çıkışım yok. Seni özledim bile şimdiden.