Duvarlar

Seni çok özledim bu gece

Sözler o kadar kifayetsiz kalıyor ki her hecede

Aramadığım kadar arıyorum seni bu gece de

Bu ıssız bilinmedik yerde

Sensizlik sürekli beni düşünmeye itiyor

Seni düşünüyorum ve yanımda olduğunu hayal ediyorum her saniye

Yaşanılan an’ların yalnızca güzel saniyeleri akılda kalırmış diyor her yazar

Bence yanılıyorlar, hem de çok fena yanılıyorlar

Özellikle de bu gece.

Ben seni güzel-kötü, tüm anılarımla seviyorum

Ve kokluyorum beyaz saten çarşaflarını

Hiç yatmadığın yatakların.

Sanki sen kokuyor her şey, er ya da geç geleceksin yanıma

Bitecek bu hasret, belki birkaç saat sonra

Belki birkaç gün, belki de birkaç ay sonra

Ama kendime hakim olamıyorum.

Seni içime çekiyorum denizin tuzlu kokusunda

Güzel müzikler dinliyorum,

Seni düşünürken hepsini ilk defa dinliyormuşum gibi geliyor.

Belki de ilk defa seni düşünerek dinlediğim için daha da güzelleşiyor.

Bilmiyorum, bilmek de değil zaten niyetim.

Yalnızca seni istiyorum, hayatımda değil, içimde istiyorum.

Her zerremde, her hücremde, her nefesimde istiyorum.

Mümkün mü bu? Mümkün mü böylesine bir şey?

Ve sonra ayağa kalkıp dans etmeye başlıyorum,

Daha önce hiç görmediğim figürleri sergiliyorum,

Kime biliyor musun? Sana.

İşte orada oturuyorsun ya, bana gülümsüyorsun.

Senin için dans ettiğimi biliyorsun, bilmiyor musun?

Senin için ediyorum, sen gülümse diye.

Aklımı yitirecek gibi oluyorum,

Duvarlara okuyorum bütün şiirleri ve beğenmiyorlar.

Senin gibi gülümsemiyorlar bana, senin gibi seslenmiyorlar

Senin gibi bakmıyorlar bana, gözlerini küçültüp uykum geldi demiyorlar.

Uyutamıyorum onları şiirlerimle

Unutamıyorum da gülüşünü, her saniye aklımda dolandıkça dolanıyor

Yerlerde yuvarlanıyorum, çimlerde olduğumuzu hayal ederek seninle

Sonra da fotoğraf çekiniyoruz, en çok gülümsediğin fotoğrafı seçiyorum

Ve duvara asıyorum.

Duvarlar senin gibi değiller, acımasızlar.