Ten’e Mektuplar 4

bir portenin çerçevesinin ucundan hayata tutunmayan çalışan karınca

hiç utanmıyor musun bu kadar çabalamaya

kadehin dibinde yerçekimine direnen asit parçaları gibi

ümitsizce çabalıyorsun, fakat neye yarar

sen benim kaderimsin

yer sensin, gök sensin

bense çekimine yenik düşmemek için çabalayan ufak bir karınca kadar bile büyük değilim

ışığın ortaya çıkarttığı mavi gökyüzünde dalgalanan ve savrulan sensin

ben ise yalnızca senin rüzgarının götürdüğü yere giden bir toz parçacığıyım

affet beni lütfen, haddimin sınırlarını zorladığımın farkındayım

ama bu da benim kaderim demek ki

inanmazdım kadere önceleri

yok sanardım veya yok sayardım

çekimine kapılmadan önceydi bütün bunlar

artık yalnızca sen ve ben varız

sen çeken

ben gelen