bir senaryonun hiç çekilmeyen filmi

şimdi bir otel odasının balkonunda yakıyorum sigaramı,

camın arkasından gördüğüm kadarıyla uykuya daldın,

ben de yokluğa açılan balkonun ucundaki iskemlede oturup

seni izliyorum ayın cama vuran yansımasından kaçınarak

 

şimdi bir otel odasının balkonunda ateşe veriyorum bütün hayatımı

ellerimde, avuçlarımda sanki bütün ızdırabı insanoğlunun

yokluğa doğru eğiliyorum, beni çeken bir şeyler var bu sonsuz kayboluşta

kendime hakim olamamaktan çok korkuyorum

 

şimdi bir otel odasının balkonunda kendimi kaybediyorum

gözümün önünden geçiyor izlediğim tüm filmler

okuduğum tüm kitaplarda bulduğum kendimi seyrediyorum uzaktan

düşüncelerimin teker teker yitip gittiğini, bensizleştiklerini hissediyorum

 

şimdi bir otel odasının balkonunda tüketiyorum geri kalan tüm hayatımı

inceden bir müzik sesi, sanırım yokluğun tam ortasından gelen

ve beni çağıran bir serenat bu, güle güle bile diyemeden bıraktım kendimi

bir anlığına da olsa unutmuşum, içerde sen vardın,

 

özür dilerim

 

 

You may also like...

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir