özlem

sen de çok özledin biliyorum, anlıyorum

ben de çok özledim, hiçbir şeyi özlemediğim kadar

gidelim diyorsun ama ben gelemem

olmaz

kötü oluyorum, iyi hissetmiyorum artık kendimi orada

geçmişi geçmişte bırakmak lazım bazen

unutulmuş gibi hissediyorum tüm o günlere rağmen

anıların hiçbiri bana ait değilmiş gibi geliyor

seninle bir sabah bütün o yolu koşmuştuk hiç durmadan

hiç bitmeyecek bir güzellik gibiydi

hatırlıyorsundur eminim sen de benim kadar net

sanki her günümüz en az o gün kadar güzel olacaktı

her şeyin bir ilki ve sonu oluyormuş, bilemedim

artık tahayyül bile edemiyorum orada olduğumu

-eski günlerdeki gibi-

şimdi dönüp baktığımdaysa kocaman bir boşluk var içimde

hiç var olmamışım gibi

hiç orada olmamışım gibi

günlerimizi gecelerimizi beraber geçirmemişiz gibi

aylarca ve hatta yıllarca

unutulduk, unutuldum, unutuldular

ya da sineye çekiyoruz her geçen sene

yaşananları, yaşadıklarımızı, hepimizin ilklerini

ve belki de sonlarını

bazılarımız hala o günlerde yaşıyor bugünlerini

ne yazıktır ki o kadar şanslı olamadık seninle ben

sen çok acılar

bense geçmişe özlemler çektim her sene

ama geçmiş artık geçmişte kalmalı kardeşim

ben de çok istiyorum gitmeyi

ama o eski günlere,

eski günlerin yaşatılmaya çalışıldığı bugünlere değil

güzel bir melodi gibi kalsın belleğimizde

havsalam almıyor yeni hayaller kurmayı, oraya dair

aklıma geldikçe içim sızlıyor

ne olur benden bunu isteme

yine şarkılar yazalım

nutella kavanozları, sigara paketleri ve begonyalar hakkında

mor, pembe ve masmavi üzerine

aşılması zor yokuşlar ve toprak kokusuna dair

ama gitmeyelim

gidersek her şey değişir

bir kere kaptırdık mı kendimizi

bir daha asla eskisi gibi -bugün gibi- olamayız