yaprakların hışırtısı rüzgarla
olası depremlerden korkan ruhum
seni arar ellerim geceler boyu
yalnızlığı tutmaktan çürür ellerim
çığlıklar böler rüyaları
yaprakların hışırtısı rüzgarla
seni hatırlatır güz akşamları
ve bir tını kulaklarımda
sanki ala kahkahan salonda, koridorda
yağ kandilim söndü
gecenin ışığı nerdesin?hangi ellerde ellerin
hangi düşlerde düşlerin?kırık bir aynayım artık
görüntünü nereye sakladın?(ferit edgü, hakkari’de bir mevsim)
