kafiye ve kifayet olmaksızın

ağaçların arasından görünen bir ışıltı

yönümü değiştirebilir mi yolların tam ortasındayken

kolumun ortasında görünen bir damar

yolunu değiştirebilir mi iğneyi batırırsam

kimse bilmeden, kimse görmeden

süzersem ayın görünmeyen yüzünü

vücudumdan aşağıya doğru

hiç bilmediğim yerlerime kadar

daha ne kadar yaşarım

içine zehretsem iğnenin içindekini

bir bilsem

bir görsem

bir bilsem

geleceği

çok acıtıyor canımı, bu melodiyi duymak

beynimi zorlamak

seni bir şeylere mecbur kılmak

bil ki sızlanmayacağım

yapar mıydım bunu kendime

elbette

bir film düşün ki melodram

gülümsemeni hayal ettiğimde

ağlayarak yürümeye başlıyorum

gözüm takılıyor boşluklara ve inan ki

çok zor oluyor, özellikle yürürken

dertlenmeden

ağaçların arasında görünen bir ışıltı

yalnızca kendime yordum bu sefer

ve buldum seni

damarlarımın arasında

sen geçiyorsun