bitmeyen

elektrikler gitmiş, ya da hiç yokmuş, bilinmez

battaniyesinin altında yavaş yavaş süzülüyor gözlerinden yaşları

ısınmaya çalışıyor, ya da çoktan ısınmış, bilinmez

hayatına bakıp da ağlıyor, çokça zaman geçirmiş bu yer toprakta

 

mut gitmiş, ya da hiç yokmuş, bilinmez

mum yakmış bir tane, camı kırık penceresinden süzülen rüzgarla dans eden muma bakıyormuş

kendisine acımaya çalışıyormuş bu kadrajın içerisinde kalarak, ya da çoktan acımış, bilinmez

belki de yüzyıllar önce yazılmış bir romanın kahramanını canlandırıyormuş, çokça zaman geçirmiş kitaplar arasında

 

-devamı bugünlerde sekiz milyar farklı şekilde doldurulabilecek bu hikayenin her okuyucusu ayrı bir kahraman olurmuş, yer toprağa geldikten takribi 10-15 sene sonrasında hikaye yazılmaya başlanırmış, ama hikayenin sonunu getirebilenler çok mut’lu olmuşlar, mumları sönse bile-

 

You may also like...

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir