bitmeyen
elektrikler gitmiş, ya da hiç yokmuş, bilinmez
battaniyesinin altında yavaş yavaş süzülüyor gözlerinden yaşları
ısınmaya çalışıyor, ya da çoktan ısınmış, bilinmez
hayatına bakıp da ağlıyor, çokça zaman geçirmiş bu yer toprakta
mut gitmiş, ya da hiç yokmuş, bilinmez
mum yakmış bir tane, camı kırık penceresinden süzülen rüzgarla dans eden muma bakıyormuş
kendisine acımaya çalışıyormuş bu kadrajın içerisinde kalarak, ya da çoktan acımış, bilinmez
belki de yüzyıllar önce yazılmış bir romanın kahramanını canlandırıyormuş, çokça zaman geçirmiş kitaplar arasında
-devamı bugünlerde sekiz milyar farklı şekilde doldurulabilecek bu hikayenin her okuyucusu ayrı bir kahraman olurmuş, yer toprağa geldikten takribi 10-15 sene sonrasında hikaye yazılmaya başlanırmış, ama hikayenin sonunu getirebilenler çok mut’lu olmuşlar, mumları sönse bile-