manneken piss
soğuk kaldırımlar arasında kaybettim yolumu,
seni buldum ahşap duvarlar arasında,
bu sefer gerçekten kaybettim kendimi,
ritimlerimle titiriyorum, do’larınla re’lerinle,
beyaz mantoma sığınmaya çalışıyorum,
ne mankenim ne de mannechen,
dar sokaklarında yürüyorum istemsizce,
ve isteksizce, ama yolumu buluyorum gibiyim,
bir yandan beni iten dehşetli bir heyecan,
her geçen saniye daha da alevleniyor,
ve sönüyor ateş sensizliğin tutkusuyla
