dördüncü günün şafağı

içimdeki yalnızlığın bitmek bilmeyen gürültüsü içinde

beni yıktılar, bu harabeler içerisinde

tek çarem duvarlar

konuşun duvarlar, susmayın

beyaz sıvayla örtülmüş acılar

konuşun susmayın

yüzünde var acılar

kaşlarının ardına gizlenen

gözlerinin altı dolmuş oluk oluk

akmayı bekleyen yaşlarla

yüzleşmeyi bekleyen yüzler var

konuşmayı bekleyen ağızlar

süzülmeyi bekleyen yaşlar var

akması akmamasından yeğ midir

bilinmez nehirler boyu

ölüm korkusu gibi bir sessizlik

ardından birkaç tuş ve müzik

kim korkar sessizlikten ?!

siyaha bulanmış parmaklarda

ölümün sesi sanki bu çınlayan

merdiven çıkmaya takati kalmamış bu bacaklara

kim neyi destek etsin

kim neyi niye sorgulasın da baksın

bitmiş bir sigara gibi bizatihi

yazıklar, geçmişler olsun

bırak gitsin içinden her şeyi

üç günlük dünyada

dördüncü gününün şafağındasın