apartman boşluğu

sokaklarda yürürsün anlamsızca

bir takım sesler duyarsın, muhtemelen almanca

nerdeyim ben dersin kendi kendine

sokaklar anlamsız, yollar boş, sürersin ayaklarını

bir uçtan bir uca, belki de bir kapı duvara karşı,

zile basarsın, cevap gelmez, bir daha basarsın,

sonrasında yumruklarsın kapıları, kapılar açılmaz

ağlarsın betonarme duvarlara karşı, bir apartman boşluğunda

hayatın gözlerinin önünden geçer, gözlerinin önündense hayatın,

belki aynı anlama gelir, belki de farklı,

bilemezsin

bir tabanca oluverir duvarlar, üstüne üstüne gelirler

anahtarını çıkarırsın ve zorlarsın tanımadığın kapıları,

belki de açar anahtarlar tanımadığın kapıları, ardında umarsız mutluluklar ararsın

tabancalar ateş eder sokaklarda, gökyüzü delinir sanki, herhalde yakından geçti

geceler yakar insanın içini, geceler, ah geceler,

seneler sürer her bir gün, yalnız gitmekten yorulmuşsundur günlere, gecelere,

bir takım sesler duyarsın, muhtemelen almanca,

hayatın gözlerinin önüne gelir, ve kaybolur, bu defa son