luna
ay gene göğe yükseliyor
– her gün olduğu gibi-
huzursuzluğum artıyor
bu acaba huzursuzluk değil de anksiyete mi
çözemiyorum
geceler bitmek bilmiyor
gecenin bittiğini görmeden uyumak istemiyorum
sanki başıma bir şey gelecekmişcesine
korkutuyor beni
ay göğe varıyor
ellerim titriyor, alışkanlıklarım aklıma geliyor önce
sonra da bağımlılıklarım
huzursuzluğumu gidermenin tek bir yolu var
o da beni öldürüyor
aklım dursa da, elim hep ona gidiyor
neden böyle oluyor, bilmiyorum
eriyip bitiyorum ay ışığında yıldızların görkemi altında
çıldıracak gibi oluyorum, sonra da yavaş yavaş kendimi öldürmeyi seçiyorum, gece boyunca
ay yavaş yavaş gözden kayboluyor
hafiften kendime geliyorum sanki
huzursuzluk yavaştan uzaklaşıyor
yerini sakinlik ve uyku alıyor
ama tamamen gitmeden uyuyamam
ne olur hızlı olsun, biliyorum ben de, istemeden yapıyorsun
ay, başka bir alternatifi olmadığı için her gece
dünyanın tepesinden tekrar ve tekrar yükseliyor
ama başka bir alternatifi olmadığı için de tekrardan görünmez oluyor
ta ki bir sonraki geceye kadar
ta ki ben tekrar kendimi öldürene kadar