luna

ay gene göğe yükseliyor

– her gün olduğu gibi-

huzursuzluğum artıyor

bu acaba huzursuzluk değil de anksiyete mi

çözemiyorum

geceler bitmek bilmiyor

gecenin bittiğini görmeden uyumak istemiyorum

sanki başıma bir şey gelecekmişcesine

korkutuyor beni

ay göğe varıyor

ellerim titriyor, alışkanlıklarım aklıma geliyor önce

sonra da bağımlılıklarım

huzursuzluğumu gidermenin tek bir yolu var

o da beni öldürüyor

aklım dursa da, elim hep ona gidiyor

neden böyle oluyor, bilmiyorum

eriyip bitiyorum ay ışığında yıldızların görkemi altında

çıldıracak gibi oluyorum, sonra da yavaş yavaş kendimi öldürmeyi seçiyorum, gece boyunca

ay yavaş yavaş gözden kayboluyor

hafiften kendime geliyorum sanki

huzursuzluk yavaştan uzaklaşıyor

yerini sakinlik ve uyku alıyor

ama tamamen gitmeden uyuyamam

ne olur hızlı olsun, biliyorum ben de, istemeden yapıyorsun

ay, başka bir alternatifi olmadığı için her gece

dünyanın tepesinden tekrar ve tekrar yükseliyor

ama başka bir alternatifi olmadığı için de tekrardan görünmez oluyor

ta ki bir sonraki geceye kadar

ta ki ben tekrar kendimi öldürene kadar