sende

sen baharın içindesin

ömür boyu bir defa gelecek bir baharın

sen baharın kendisisin

sanki varış noktası olmayan bir yolculuğa çıkmış gibi

oradan oraya savruluyorum

sen özgürlüğün kendisisin

bu sessizlik bizim için

buradaki her şey sessizliği bozmamızı bekliyor

duvarlar masalar ve saatler

verdiğin nefesi tenimde hissedebiliyorum

gözlerinin içine bakıyorum

bir sonrakini de benimle al istiyorum

o gözler bende ne görüyor bilmiyorum

yalnızca

ben senden gayrı pek bir şey olamam

bunu biliyorum

sesini hayal ediyorum doyamadığımda

veya duyamadığımda

kuru klima havası altında

birden yere düşüyor keman ellerinden

ve yolculuk daha yeni başlıyor

nisan bitmek üzere biz henüz şubatı bitirmemişken

taş duvarlara sarılıyorum senin yerine

kendimde değilim biliyorum

gene kaptırdım velcefri denize

öyle kaşlarını dikerek bakma bana

çıldırıyorum sanki

yanağındaki ben gülümserken şahsı zattıma

nerede olursan ol ben seninleyim ve her zaman

aklımdasın en ufak düşüncelerle

sana erişemeyeceğimi bilsem de

takip ediyorum seni bilmesen de sen

suyun ısınmasını beklerken akan su

ne kadar külfetse faturalara

ben de sana o kadar külfet olmak istiyorum

yeter ki çok fazla olayım

“sende”