kendimi kaybederken kaşmir halılar üzerinde damarlarım her zamankinden daha geniş güneş her zamankinden daha küçük gözbebeklerim bu kadar büyümüşken   kendimi ararken gökyüzündeki bulutlar içinde rüyalarım her zamankinden daha fantezik para her zamankinden daha...

karanlıklar içindeyim ciğerimde duman senin peşindeyim iki yol var demiştin hangisini seçeyim hepsinin sonu aynı çok yukarlarda biri mumları yaktı bunları yaptı neden soruyorsun nereye gidiyorum nerdeyim bir bilsem nerdeyiz bir bilsek çok karanlık...

herkes nasıl bir yanlışın içinde olduğumuzu biliyordu ama kimse herhangi birşey demiyordu hatırlıyor musun o geceyi? deniz kıyısındaki tek şeritli ama çift yönlü yolda son süratta gittiğimizi ters yönden sırılsıklam sarhoştuk ve ben seni...

sıcak yaz günlerinin soğuk geceleri olur bilir misin ben her sabah iskelede uyanırım geceden yatmışımdır iskeleye çok da fark etmeden hem de   sabaha karşı denizin kayaları tokatlayışıyla uyanırım sanki tokadı kendi yüzüme yer...

tuşların basıldığı yerdeyim son şarkıların söylendiği   anıların sonunda şişelerin dibindeyim   her şeyin bittiği noktadayım ve başladığı çizgide   ucundayım uçurumun bir yandan da bir başka yamacın başında   bitmesi gerektiği gibi bitmedi...