Category: Edebiyat

ayıp çok ayıp çok çok ayıp müthiş derecede ayıp bu yapılan yapılır mıydı zamanında biz olsaydık orada, o anda, onunla, o sebeple

otobanın son dönemecindeki kesik çizgiler ne çok şey anlatır bilir misin kimi zaman bir küskünlük kimi zaman bir sürünceme sonra birdenbire son bulur düzleşir her şey özellikle o çizgiler hayat gibi sen gibi

seni son gördüğümde çok daha yaşlıydın çıkarken tüm trenlerin hüzünlü sonundan ateşi yakmak için tutuşturmaya çalıştığın oltular gibi savrulurken bir kenara düşündüm tüm bunları zamanım da vardı gerçi beklerken gelmeyecek o sondan bir sonraki...

söylediğin ve yaptığın her şey ışıl ışıl parıldıyor gözlerim öyle kör oldu ki kapatmak zorunda kaldım   unutabilmem mümkün değil

yürü yavaş yavaş geç bu sokağı bunu da sonra ilk sağa dön bak o pencereye ışık yanıyor mu bak iyice bak ama yanıyorsa hala o ışık her gün korktuğun başına gelmemiştir kendine bunu söyle...

yiyemiyorum içemiyorum yazamıyorum uyuyamıyorum yürüyemiyorum koşamıyorum yalnızca düşünüyorum yardım et bana nolur yardım et ki bana söyleyebildiklerimden fazlasını anla   yenemiyorum biçemiyorum yanamıyorum duyamıyorum yetişemiyorum kazamıyorum yalnızca üşüyorum yardım et bana nolur yardım et...

benden bir şey iste yeter ki iste yapamayacak olsam da yaparım diyeyim en azından yapamadığımda da gelip konuşmaya bahanem olsun

dorian gray’e bakıp birlikte, sarıldığımız günler alize rüzgarlarına karşı yüzümüzü dönerdik o soğuk yaz gecelerinde ikimizin de blunt sevdiğini tesadüfen öğrenmiştik sımsıkı sarılmıştık ayrılmadan önce o öğle vakti 1973’te olduğumuzu hayal ettiğimiz gün kıyıda...

yürürken arındır hayaletlerimden beni sürpriz olsun sen gitgide düşerken derine yedi sekiz dokuz diye sayarken gitgide azalsın korku içimde en üzgün tavrınla sokakta yürürken birdenbire trafik lambaları yeşil yanmazken bir saniye bile yalnızca yıldızlar...