Category: Edebiyat

sayfalar, düzineler ve kum taneleri tablolar, kitler ve ciltler her zaman içimden gelen, geçmişe gülümseyen bir vat69 picasso’nun umutsuz bakan yüzü ile kalorifer petekleri camı kırık pencereden narince esen rüzgar hepinize merhaba mevsimler; sonbahar...

kafamı koyup kaldırımlara veda etmek istiyorum bu hayata son damlama kadar senindir artık bu beden öyleyse neden bu hezeyan, bu telaş, bu gürültü anlam veremiyorum, anlamlandıramıyorum sizleri size benzemekten ölesiye korkuyorum, işte sonunda ölüyorum...

yaşam avutmaya çalışıyor insanı insanoğlu reddediyor mutluluğu her defasında acıya koşuyor durmak bilmeden   her hatadan bir an önce neyin doğru neyin yanlış olduğunu tekrar tekrar tahayyül ettiğim doğrudur ama hatadan kaçamadığım ise mutlak...

bir sokakta yalnız başına yürüyorsun, yürüyorsun bir çok şeyden vazgeçiyorsun yarın ne düşüneceğini düşünmeye çalışıyorsun boşuna, hem de çok boşuna yoruluyorsun yarın sen yoksun, yarın ben de yokum yarın bütün bu dünya, aslında yok...

son yudumlarımı alırken bardağımdan gözüm takıldı oyuklarına kalbinin nasıl da delinmiş yüzeyi nasıl da boşaltılmış o içi öyle sanki bir tahta masanın yıllar yılı kullanılışının izleri yatıyor gibi içinde bir yerlerde beni duyuyorsun biliyorum...

eserlerin kırılmaması için etrafını camla kaplarlar içimde kırıklardan oluşan bir kalp müzesi var, keşke ben de kaplasaydım çevresini her lafımda bir tebessüm var hep aynı melodiyle konuşurum bol bol detone olaraktan sokaklarda yürürüm hafif...

bir sade kahve bazen sadece bir sade kahvedir bir gün bazen sadece kötü geçer bir yolculuk bazen sadece bir yolculuktur, ama seni bir noktadan başka bir noktaya götürmez bir son bazen sadece bir son değildir...

kuşlar girip çıkıyormuş evime açık penceresinden fark etmemiştim, sen girip duruyormuşsun gönlüme vakitli vakitsiz ihtimal vermemiştim.  

ellerimi uzattım tutsana bu gürültü içinde çek çıkar beni bu kalabalıklardan alıp gidelim başımızı eser kalmasın ne senden, ne benden arayanımız soranımız olmasın kimseler düşmesin peşimize alacaklılar kapıya dayandı yine soğuk mevsimlerin girişini yaptık...

gökyüzü ağlıyor sokaklar boşken kaldırımlar sakinken ve sen uykudayken bulutsuz havada göz yaşları süzülüyor sis ve pusunun içinden yerlere dökülüyor bir hikaye okunuyor tam şu anda farklı bir ülkede ve ardına bile bakmadan uçup...

karakola girdi ters kelepçeli bir şekilde orada biraz olaylar yaşadı ama çok da umursamadı verdikten sonra ifadesini, şu kaldı ifade tutanağında; “iki günde bir iki şişe şarap içerim, dün de öyle bir gündü işte,...

sıra bana gelince niye durur dünya ne zaman biter bilmiyorum bu rüya çıkamıyorum içinden kabuslarımın sanki tren az sonra gelip çarpacak gibi sanki az sonra gidip atlayacaksın bir yerden sanki az sonra bitecek her...

geldim işte evinin önüne, bekliyorum dışarı çıkmanı kavak ağaçlarıyla süslenmiş dar sokağı geçerekten bende hasret uyandıran bir koku var bu yolda hatırlıyor musun o günü? bir sürü çiçek alıp sepet yapmıştım, takmıştın koluna

zayi oldum okumalardan kitaplıktaki kitapları ve mimiklerini hepsi boş önünde sonunda çabalar anlamsız ve sen ıslak kaldırımlardan yürüyüp geçiyorsun nereye gidiyorsun bile diyemeden kayboluyorsun sisin içinde   bulutlar sanki pusu kurmuş gibi bana seni arıyorum...

geçmiş bu sokağın devri iyiden iyiye, şemsiyle arifin büyük dostluğunu bilmeden hem de, şu kavağın mı gölgesi apartmana vuran, yoksa içimin aynası mı, kaldırım taşlarının arasındaki boşluklar gitgide açıldı mı son aylarda, çöp kamyonu...

doğum günümdü kutladığım 50lik viskiyle yalnız başıma yürüdüm sokaklarda başıboşça seni düşündüm durmadan duraksamadan sevemedim ben o günü atamadım seni yanıbaşımdan o gün, dün gibi aklımda her zaman ve başladı yalnızlık bitmemek üzere