üç artı bir

boğuldum bulutlardan akan göz yaşlarınla

3+1 evimin salonunda otururken

önce ışıklar bir yanıp bir sönüyordu, neden sonra

avizeler can havliyle kendilerini camdan aşağı atmaya başladılar

geceye sis çökmüş, pencereler buğulu

bir garip bu akşam kaldırımlar ve elektrik direkleri

önce ışığım söndü, sonraysa ciğerlerim

 

ölmek değildi korktuğum, seni bir daha görememekti oysa

 

boğuldum bulutlardan akan göz yaşlarınla

gözlerimi, gözlerinle açtım demiştim

sonum da gözlerinden oldu

galiba

You may also like...

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir