üç artı bir
boğuldum bulutlardan akan göz yaşlarınla
3+1 evimin salonunda otururken
önce ışıklar bir yanıp bir sönüyordu, neden sonra
avizeler can havliyle kendilerini camdan aşağı atmaya başladılar
geceye sis çökmüş, pencereler buğulu
bir garip bu akşam kaldırımlar ve elektrik direkleri
önce ışığım söndü, sonraysa ciğerlerim
ölmek değildi korktuğum, seni bir daha görememekti oysa
boğuldum bulutlardan akan göz yaşlarınla
gözlerimi, gözlerinle açtım demiştim
sonum da gözlerinden oldu
galiba