gerçeğe düşüş

ağrı nüksediyor tekrardan

hissediyorum dolaşıyor damarlarımda

yavaş yavaş

hiç geçip gitmeyecekmiş gibi

içimden çıkmayacakmış gibi

iğneyi hazırlıyorum ama ellerim titriyor

artık dayanamıyorum bu acıya

damar yolunu bulamıyorum bu karanlıkta

el yordamıyla kontrol ediyorum

sonra da yanlış yere vuruyorum

çekiyorum oradan, bir daha deniyorum

sonra bir daha ve bir daha

ne bu acı gerçek, ne de ben

bu dünyadaki her şey hayal

bütün bunlar uçarı delüzyonlar

kendimi kaybetmemeliyim

uyanık kalmalıyım ki gerçeklikle tanışmadan birkaç dakikam daha olsun

acı da verse, gerçeklikten daha kötü olamaz

hatırladığım kadarıyla en azından